Hidrojen (H₂), evrende en bol bulunan element olmasına rağmen, Dünya üzerinde serbest halde nadiren bulunur. Bu nedenle, hidrojen elde etmek için çeşitli yöntemler kullanılır. Başlıca hidrojen üretim yöntemleri şunlardır:
Doğal Gaz Reformu (Buhar Reformasyonu): En yaygın ve ekonomik yöntemdir. Doğal gaz (metan, CH₄) yüksek sıcaklıkta buharla reaksiyona sokularak hidrojen ve karbondioksit (CO₂) elde edilir. (Doğal Gaz Reformu)
Kısmi Oksidasyon: Hidrokarbonların (doğal gaz, nafta, kömür) oksijenle kısmi yakılmasıyla hidrojen ve karbon monoksit (CO) elde edilir. (Kısmi Oksidasyon)
Kömür Gazlaştırması: Kömürün yüksek sıcaklıkta buhar ve oksijenle reaksiyona sokulmasıyla hidrojen ve karbon monoksit elde edilir. (Kömür Gazlaştırması)
Elektroliz: Su (H₂O)'nun elektrik akımı yardımıyla hidrojen ve oksijene ayrıştırılmasıdır. Yenilenebilir enerji kaynaklarıyla (güneş, rüzgar) entegre edildiğinde "yeşil hidrojen" üretimi için önemlidir. (Elektroliz)
Biyokütle Gazlaştırması: Biyokütlenin (odun, tarımsal atıklar) yüksek sıcaklıkta gazlaştırılmasıyla hidrojen elde edilebilir. (Biyokütle Gazlaştırması)
Fotobiyolojik Hidrojen Üretimi: Bazı mikroorganizmaların güneş ışığı kullanarak sudan hidrojen üretmesidir. Araştırma aşamasındadır. (Fotobiyolojik Hidrojen Üretimi)
Üretilen hidrojenin saflığı ve üretim maliyeti, kullanım alanına göre değişiklik gösterir. Örneğin, yakıt pili uygulamaları için yüksek saflıkta hidrojen gerekirken, bazı endüstriyel prosesler için daha düşük saflıkta hidrojen yeterli olabilir.